W kolejnym wpisie omawiamy niepubliczne formy wychowania przedszkolnego. Obecnie możliwe jest prowadzenie działalności przedszkolnej w następujących formach:
E) Przedszkola niepubliczne
Przedszkolem niepubliczne to w praktyce najczęstsza forma prowadzenia zarobkowej działalności przedszkolnej.
Decydujące znaczenie w tym zakresie ma kwestia dotacji, która zgodnie z art. 90 ust. 2b ustawy o systemie oświaty, przysługuje w wysokości nie niższej niż 75% ustalonych w budżecie danej gminy wydatków bieżących ponoszonych w przedszkolach publicznych w przeliczeniu na jednego ucznia.
Przedszkola niepubliczne są więc w dużej mierze dofinansowywane z budżetów gmin, które z kolej przeznaczają na ten cel środki pochodzące z części oświatowej subwencji ogólnej – tj. z środków otrzymywanych przez gminy ze skarbu państwa, przeznaczonych na finansowanie działań oświatowych.
Dodatkowo przedszkola niepubliczne mogą pobierać od rodziców opłaty miesięczne w formie czesnego, oraz inne opłaty związane z prowadzoną działalnością (typu opłata wpisowa, opłaty dodatkowe za zajęcia itp., itd.).
Jest to więc rodzaj placówki pozwalający podmiotom prowadzącym uzyskać realny zysk, przy czym oczywiście poziom rentowności przedszkolni niepublicznych jest bardzo zróżnicowany i zależy od szeregu czynników jak: lokalizacja, poziom czesnego, konkurencja na lokalnym rynku itp.
Niepubliczne przedszkole zgodnie z art. 6 ust. 5 ustawy o systemie oświaty
1) realizuje programy wychowania przedszkolnego uwzględniające podstawę programową wychowania przedszkolnego;
2) zatrudnia nauczycieli posiadających kwalifikacje określone dla nauczycieli przedszkoli publicznych;
Przedszkole niepubliczne musi również spełniać szereg norm lokalowych, które z uwagi na obszerność materiału zostaną opisane w innym wpisie na niniejszym blogu.
F) Niepubliczne punkty przedszkolne
G) Niepubliczne zespoły wychowania przedszkolnego
Powyższe typy placówek ograniczają się zwykle do placówek małych, do 25 dzieci, które usytuowane są w lokalach niespełniających wszystkich wymogów dla lokali przedszkolnych.
Niemniej jednak placówka taka musi spełniać szereg wymogów lokalowych zawartych w Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 31 sierpnia 2010 r. w sprawie rodzajów innych form wychowania przedszkolnego, warunków tworzenia i organizowania tych form oraz sposobu ich działania.
Ponieważ warunki lokalowe zostały ustalone w akcie rangi rozporządzenia a ponadto rozporządzenia wydanego przez ministra Edukacji Narodowej, w praktyce zakładanie punktów przedszkolnych rodzi olbrzymie kontrowersje, szczególnie w zakresie konieczności dokonywania zmiany sposobu użytkowania w trybie ustawy Prawo budowlane odnośnie lokalu w którym ma być założony punkt przedszkolny. Szerzej na ten temat patrz [hiperłącze].
Zgodnie z ustawą o systemie oświaty niepubliczne punkty przedszkolne i niepubliczne zespoły wychowania przedszkolnego otrzymują dotację, w wysokości nie niższej niż 40% ustalonych w budżecie danej gminy wydatków bieżących ponoszonych w przedszkolach publicznych w przeliczeniu na jednego ucznia.
Pomimo faktu, że punkt przedszkolny może zapewniać opiekę w wymiarze czasowym identycznym jak w przedszkolu niepublicznym a także realizować ten sam (lub nawet pełniejszy) program wychowania, ustawodawca zdecydował, że placówkom tym będzie przysługiwała dotacja niemalże o połowę niższa od przedszkoli niepublicznych.
Powyższe sprawia, że prowadzenie tych form wychowania przedszkolnego jest znacznie mniej opłacalne finansowo niż prowadzenie przedszkola niepublicznego.
W praktyce rozwiązanie to jest więc sugerowane organizacjom non-profit (np. stowarzyszeniom rodziców z danej miejscowości) których nadrzędnym celem nie jest zarobek a zapewnienie wychowania przedszkolnego na terenie danej miejscowości.